Otizm, günümüzde birçok çocuğu etkileyen, belirtilerinin yaşamın ilk üç yılındaki erken gelişim evresinde başladığı bilinen ve yaşam boyu devam eden nörogelişimsel bir bozukluktur. Otizm, nedeninin henüz tam olarak anlaşılamaması ve her bireyde farklılık gösteren özelliklere sahip olması nedeniyle, birçok kitaba ve filmede konu olmuştur. Otizm 1970’li yıllarda nadiren görülürken, sayının hızla artarak günümüzde ise 68 çocuktan birini etkilediği bilinmektedir.
Bu nedenle Birleşmiş Milletler 2008 yılında, otizmdenetkilenen çocuklar için farkındalık yaratmak amacıyla ‘2Nisan Dünya Otizm Farkındalık Günü’ olarak ilan etmiştir. Otizmi tanımak, otizm hakkındaki yanlış algıları ortadan kaldırmak, otizmli bireylerin yaşadığı sorunlara çözüm üretmek, toplumsal farkındalık yaratmak için Nisan ayı boyunca dünyada olduğu gibi ülkemizde de birçok etkinlikler düzenleniyor.

Otizm, çocuğun toplumsal-duygusal karşılıkta yetersizlik, sözel olmayan iletişimde yetersizlik, ilişki kurma ve sürdürmede yetersizlik gösterdiği, tekrarlayıcı davranışlar ve ilgi alanları ile belirgin bir bozukluktur. Otizmin sondönemlerde görülme sıklığında artış farkındalığın artmasına yönelik girişimlerin önemini de haklı kılıyor.

Otizm belirtileri, bebeğin doğumundan sonraki erken gelişim evresinde ortaya çıktığı için bu dönemdeki farkındalık ve erken tanı oldukça önem kazanıyor. Otizmin erken belirtileri; Çocuğun annesinin sesi ve gülümsemesigibi sosyal uyaranlara tepkisiz kalması veya tepkilerinde
yavaşlık olması, göz teması kurmada zorluklar, motor gelişmede ve taklit becerilerinde gecikme, uyku ve yemek düzeninde sorunlar ilk belirtiler arasında sayılabilir.

Nedeni henüz tam olarak bilinmemekle birlikte kimi araştırmacılara göre otizmin ortaya çıkmasında birçok faktörün rolü bulunuyor. Genetik faktörler başta olmak üzere, yanlış beslenme, çevre kirliliği, kimyasal maddeler, ağır metaller, virüsler, hızlı teknolojik gelişim gibi çevresel faktörlerin etkili olduğu düşünülmektedir.

Otizmin erken dönemde fark edilmesi, erken teşhis, otizmli çocuğun gerekli eğitim ve tedavileri erken alarak daha çabuk hayata katılması için ilk önemli adımdır. Bu nedenle erken teşhis için, annelerin farkındalığı yani çocuğu için bir şeylerin yolunda gitmediğine dair şüpheleri olduğunda mutlaka konu hakkındaki uzman kişilerden yardım almaları gerekmektedir.